Profil użytkownika
Opinie użytkownika (83138)
Hipermarket Leclerk umiejscowiony...
Hipermarket Leclerk umiejscowiony jest na uboczu, dochodzi się do niego poboczem rozwalonej ulicy, gdyż nie ma chodnika. (Jest to oczywiście wina miasta, nie marketu.) Do marketu przylega parking, niewielki, ale nigdy nie widziałem go jeszcze przepełnionego (ze względu na położenie, przychodzą tu pewnie w większości okoliczni mieszkańcy). Asortyment jest dość duży: artykuły spożywcze, AGD, techniczne, ubrania, jak to w hipermarkecie. Rozmieszczenie towarów również jak w typowym hipermarkecie, pieczywo i mięsa na samym końcu hali. Dobrze oznaczone są promocje i artykuły ekologiczne, wystarczy przejść się wzdłuż półek i na pewno zauważymy wystające plakietki "promocja".Promocji zaś jest sporo, i warto z nich korzystać. Nie zauważyłem pomieszanych na półkach towarów. Jest czysto. W markecie są osobne stoiska z wędlinami, warzywami, serami, przy których obsługują nas pracownicy, robią to szybko i sprawnie. Największy mankament to obsługa i liczba czynnych kas. W tym hipermarkecie ZAWSZE są kolejki. Stanowczo liczba czynnych kas jest za mała, za mało jest też kas ekspresowych (do 10 artykułów). Zaobserwowałem też, że nie wszyscy respektują dopuszczalną ilość towarów w takiej kasie. Większość kasjerek, z którymi się zetknąłem nie potrafiło szybko i sprawnie obsługiwać klientów. Pracują tu w większości panie po czterdziestce. W pasażu są dostępne toalety, jest też apteka, kawiarnia, salonik prasowy, sklep z herbatami.
„Klub Konesera to...
„Klub Konesera to elitarny program przygotowany przez Delikatesy Alma. Klub został stworzony dla osób, które cenią sobie dobry smak, chcą odkrywać nowe doznania i czerpać radość z udanych zakupów. Zebrane punkty nasi Klubowicze mogą wymienić na unikalne nagrody, które zostały starannie przygotowane specjalnie dla Klubu Konesera w limitowanych edycjach. Prezenty te są niedostępne poza Klubem”. Tyle w teorii. Praktyka, jak to zwykle w życiu bywa, pozbawia wszelkich złudzeń.
Jako że na moim klubowym koncie zebrało się już sporo punktów, przejrzałam katalog internetowy w poszukiwaniu jakiejś interesującej „nagrody za punkty”. Zdecydowałam się na limitowaną do 1000 butelek, ręcznie numerowaną, włoską oliwę extra vergin. Ładna butelka 500 ml. Zamówiłam i czekam. O realizacji zamówienia powinnam zostać powiadomiona emailem, żadnego jednak nie otrzymałam. Po upływie 14 dni od złożenia zamówienia zadzwoniłam do BOK w ALMA SKOROSZE. Dlaczego tam? Powód jest banalny – ten sklep wybrałam przy złożeniu zamówienia jako miejsce odbioru osobistego. Telefon odebrała młoda „świergocząca” osóbka. Podczas naszej rozmowy powiedziała bardzo wiele, niestety niewiele z sensem. Dowiedziałam się m.in., że „tak, pamięta takie zamówienie, ale ona niewiele wie, bo dopiero się uczy, a jej kierowniczka właśnie jest na urlopie, że ostatnio był taki pan, który też czekał na zamówienie, ale nie jak ja – 2 tygodnie, ale 2 miesiące (!) i on też bardzo się dziwił, że zamówienia nie ma, że ona sobie zapisze moje dane i ktoś jutro oddzwoni, że tak między nami, to ona mi powie, że te przedmioty, które są w klubie konesera, to są tylko w katalogu, a sklep zamawia je u dostawców dopiero po złożeniu zamówienia przez klienta, itp. itd.”. Zagadała mnie na amen. A następnego dnia, jak również przez kilka kolejnych – nie zadzwonił nikt. Nie muszę dodawać, że oliwy nadal nie mam.
Wizytę w biurze...
Wizytę w biurze UPC rozpocząłem od zaparkowania pojazdu na parkingu przed wejściem do siedziby biura. Parking bardzo czysty, zadbany. Bezpośrednio na polbruku były wyznaczone pasy do odpowiedniego zaparkowania. Przy witrynach okiennych, gdzie znajdują się stanowiska rośnie piękna choinka, która robi bardzo dobre wrażenie. Tereny zielone dobrze wypielęgnowane i czyste. Po wejściu do biura stanąłem w kolejce, w której stało około 12 osób. W dwóch pomieszczeniach znajdują się cztery stanowiska, które są czynne. Ponadto w pomieszczeniach znajdują się czyste, okna. Na ścianach grają telewizory promujące telewizję UPC (jeden lekko przykurzony). Oświetlenie i czystość stanowisk bez zarzutu. Pomieszczenie WC dla klientów schludne, pachnące. Pracownicy ubrani są w stroje służbowe (mężczyźni i kobiety w białe koszule UPC). Po podejściu do stanowiska pracownik zaprosił mnie, abym usiadł i zapytał, w czym może pomóc? Pracownik umiał odpowiedzieć na moje wszystkie wątpliwości. Załatwiałem kilka spraw, pracownik błyskawicznie informował mnie o całym procesie, przedstawiał wszystkie dokumenty. Po załatwieniu sprawy przekazał mi samoprzylepną kartkę z terminami wizyt monterów i różnymi danymi, co na pewno pozwoli nie zapomnieć mi o terminie. Po zakończeniu wizyty pracownik pożegnał mnie i poinformował, iż przy ewentualnych wątpliwościach mogę zadzwonić na infolinię lub osobiście. Wyjeżdżając z parkingu zwróciłem uwagę na reklamę zainstalowaną na budynku, która jednak jest za mała i dla osób niemieszkających w Szczecinie może stanowić utrudnienie dojazdowe do siedziby Firmy.
Przez ostatnie tygodnie...
Przez ostatnie tygodnie nie miałem okazji do skorzystania z usług PKP, toteż przy pierwszej lepszej okazji postanowiłem przejechać się pociagiem. Miałem cichą nadzieję, że stan polskiej kolei poprawił się od mojej ostatniej wizyty w pociągu (w końcu tak wiele mówi się w mediach o modernizacji kolei). Jednak jak sie okazało byłem niepoprawnym optymistą. Stan dworca w Środzie niedość, że się nie poprawił to jeszcze uległ znacznemu pogorszeniu. Przez trzy lata praktycznie codziennie byłem na tym dworcu, ale czegoś takiego tam jeszcze nie widziałem. W momencie, kiedy przekroczyłem próg dworca poczułem straszny fetor. Był to zapach ludzkich fekali, które były roztarte w kącie poczekalni. Był to zapewne "prezent" od miejscowych bezdomnych, którzy zrobili sobie z dworca drugi dom, którego w ogóle nie szanują. Oprócz tego dworzec zaskoczył mnie nagatywnie swoją infrastukturą. Powybijane szyby w drzwiach i kasie świadczą o tym, że dworzecc ten nie należych do bezpiecznych. Obsługa standardowa jak na PKP. Kasierka była obojętna i odnosiła się z wyrzutem do klientów. Jedynym pozytywnym aspektem tej wyprawy był pociąg, który się nie spóźnił. Nie polecam korzystania z usług tego dworca.
Udałam się do...
Udałam się do marketu Nomi celem zakupienia szkła wodnego. Nie znałam dokładnie nazwy tego produktu, więc od razu postanowiłam zgłosić się do pracownika obsługi. Nie miałam żadnego problemu z odszukaniem go, bezpośrednio po wejściu zauważyłam ich aż dwóch. Zwróciłam się do jednego z nich z pytaniem, czy otrzymam taki właśnie produkt. Ekspedient od razu zaprowadził mnie do odpowiedniego regału. Zapytał ponadto, jaką ilością jestem zainteresowana. Zaproponował szkło o objętości 0,5; 1,0 oraz 5,0l. Podał butelkę z półki, po czym odszedł, nie pytając, czy jeszcze w czymś może mi pomóc. Butelka ze szkłem była bardzo mocno zakurzona, nieco brudna. Obok stała inna z nieco odkręconą i wygiętą zakrętką. Zważając na fakt iż substancja jest drażniąca, było to nie tylko nieestetyczne, alei mogło okazać się szkodliwe. Powędrowałam do kasy, przy której znajdowały się 4 osoby. Po krótkiej chwili zjawiła się kasjerka przy drugim stanowisku kasowym i zaprosiła część klientów do siebie, co skróciło czas obsługi. Skasowała i wydała resztę, nie podziękowała jednak za dokonany zakup, a także nie zaproponowała żadnej formy zapakowania towaru, na ladzie leżały foliowe reklamówki, nie pożegnała się ze mną. Cena za szkło okazała się nieco zawyżona, za 1,0l butelkę zapłaciłam 11,85zł. W wyszukiwarce internetowej znalazłam szkło wodne w cenie 3,8/0,5 l.
BARDZO SPRAWNA OBSŁUGA...
BARDZO SPRAWNA OBSŁUGA KLIENTÓW BANKU
Dzisiaj dokonałam zakupu...
Dzisiaj dokonałam zakupu paliwa na stacji Lotos w Opolu. Ogólnie oceniam tą placówkę na mocne 4. Personel jest kompetentny, orientuje się w branży paliwowej. Pracownicy są mili, uprzejmi i pomocni dla klientów. Korzystam z usług tej stacji bardzo często i nigdy nie zaobserwowałam, aby personel podchodził w sposób lekceważący czy to do mnie, czy do jakiegoś innego klienta. Nie zdażyła się również taka sytuacja, aby którykolwiek z pracowników wykonywał inne czynności na stacji przed obsłużeniem wszystkich klientów. Oferta stacji jest wystarczająca przecientnemu konsumentowi, oprócz zatankowania samochodu można też go umyć, kupić przekąski czy napoje. Cena paliwa nie jest wygórowana i raczej przystępna, co wnioskuję z tego, ile taksówek widziałam już podczas moich wizyt. Na obsłużenie nigdy nie musiałam długo czekać, nigdy też nie było jakichkolwiek problemów z płatnością kartą kredytową. Kolejki do kas, jeżeli są, to bardzo szybko zostają rozładowane. Na stacji nie widać brudu i zaniedbania, jest w miarę schludnie i czysto. Jedynym minusem, który nie pozwala mi na postawienie oceny 5+ jest często niedziałający kompresor, który w okresie wakacji przez kilka miesięcy nie został naprawiony i kilka razy nie mogłam z niego skorzystać, gdy miałam taką potrzebę.
Ostatnio bardzo dużo...
Ostatnio bardzo dużo czasu spędzam w różnych bankach i jak dotąd nie miałam zbyt dobrych wspomnień. Jednym z kolejnych banków był MultiBank w Wałbrzychu i muszę przyznać że zrobili na mnie bardzo dobre wrażenie. Nie jestem orłem w sprawach bankowych, a tam dowiedziałam się wszystkiego co mnie interesowało w bardzo prosty i przystępny sposób. Przedstwiciel banku zaproponował mi bardzo fają, konkurencyjną ofertę. Obsługa bardzo miła i profesjonalna. Polecam wszystkim ten bank, a w szczególności placówkę w Wałbrzychu.
Strona internetowa programu...
Strona internetowa programu lojalnościowego jest standardowym przykładem problemów niedawno uruchomionych projektów. Playback wystartował w połowie września br. i od początku pojawiły się kłopoty z obsługą strony.
Szata graficzna jest uboga. Dominują dwa kolory, będące znakiem rozpoznawczym programu. Niestety na kolejnych podstronach kolorystyka się powtarza.
Kolejne podstrony otwierają się dość szybko i bezproblemowo. Jednak największy kłopot użytkownik ma w czasie logowania. Aby dostać się na własne konto należy wprowadzić trzy kombinacje cyfrowe: numer karty programu, datę urodzeni oraz od pocztowy. Całość operacji jest wyjątkowo czasochłonna jak na ten typ działania. Niestety stopień zabezpieczenia, który zapewne chciano w ten sposób uzyskać, jest niestety niski. Wszystkie kombinacje liczbowe osoba trzecia może w łatwy sposób zdobyć. Jednocześnie regularnie powtarza się problem z logowaniem. Trzeba kilka razy próbować, aby ostatecznie dostać się do swojego konta.
Informacje o programie podane na kolejnych podstronach są wyczerpujące, choć podane w nudny sposób. Ich lektura wystarczy jednak, by w całości zorientować się w zasadach funkcjonowania programu.
Niestety uzupełnianie danych, szczególnie dotyczących zdobywanych punktów, podawane są ze znacznym, sięgającym półtora miesiąca, opóźnieniem. Pojawiają się też kłopoty z naliczaniem punktów i przepływem informacji między firmami uczestniczącymi w programie. To poważne minusy, nad którym twórcy strony i całego programu muszą jeszcze sporo popracować.
Dostęp do sklepu...
Dostęp do sklepu jest bardzo dobry – osoby niepełnosprawne nie mają kłopotów by dostać się na jego teren. Drzwi otwierane są automatycznie.
Powierzchnia marketu jest mała. Przejścia między regałami wąskie. Osoba na wózku inwalidzkim może mieć problemy by się tam poruszać.
Towar w czasie mojej wizyty ułożony był ładnie i porządnie. Każdy miał swoją przypisaną cenę. Zaskoczył mnie negatywnie fakt, że często pojawiały się ceny, ale za to na półce brakowało odpowiadającego im produktu.
W sklepie było czysto. Podłoga była zadbana. Towar ułożony był równo i bez zbędnego wpychania na półki.
W czasie swojego pobytu w sklepie naliczyłem cztery osoby personelu. Wszystkie panie miały na sobie czyste i zadbane stroje robocze. Żadna nie posiadała za to plakietki z imieniem. Na dziale z wędlinami oraz serami pracowała jedna pracownica (wiek 42 – 48 lat). Odnosiła się do klientów dość uprzejmie; w czasie obsługiwania klientów prowadziła z nimi konwersację. Pracowała sprawnie i szybko, z zachowaniem zasad bhp. Kasjerka (wiek 24 – 30 lat) była mniej uprzejma. Na jej twarzy nie było uśmiechu; nie patrzyła na klienta i wydawała się zamyślona. Pracowała jednak sprawnie. Negatywnie zaskoczył mnie brak podstawowych zwrotów „Dzień dobry” i „Do widzenia”, cechujący wszystkie pracownice.
Ogólnie sklep robi dobre wrażenie. Podniesienia wymaga jednak kultura osobista obsługi.
Atutem sklepu, zaskakującym...
Atutem sklepu, zaskakującym pozytywnie klienta jeszcze przed wejściem na jego teren, jest specjalnie wybudowany podjazd dla wózków inwalidzkich.
Sam sklep ma stosunkowo niewielką powierzchnię. Duża różnorodność dostępnego towaru, niedbałe jego ułożenie oraz skupienie go na małej przestrzeni sprawiają w ostatecznym rozrachunku wrażenie tzw. „upychania na siłę” produktów na półkach. Towar jest wciskany w wolne miejsca na półkach, układany w stosy. Leży krzywo i nieładnie.
Jednocześnie dużym mankamentem jest widocznym brak cen. W Chacie Polskiej praktykowane jest także naklejanie ich na każdym produkcie. W wizytowanym przeze mnie sklepie wiele produktów było pozbawionych również i tych cen.
W sklepie panował porządek: podłoga była umyta a półki czyste. Lokal nie posiada dużej witryny stąd dominuje w nim sztuczne oświetlenie. Jest ono w tym przypadku odpowiednio dopasowane dla potrzeb klienta.
W czasie mojej wizyty w sklepie były dwie pracownice (wiek 24 – 30 lat, nieznane w imienia z powodu braku plakietek). Obie w strojach służbowych. Ubranie kasjerki nosiło wyraźne ślady zużycia. Obsługiwały klientów szybko. Zastrzeżenie może budzić ich zachowanie. Przywitanie z klientem było chłodne. Zabrakło prostego „Dzień dobry”. Także rachunek został rzucony na ladę z dość dużą nonszalancją. Na minus można zaliczyć brak obsługi w dziale z nabiałem.
Ogólne wrażenie z wizyty w sklepie pozostaje złe.
Lokal mieści się...
Lokal mieści się w holu Dworca Głównego PKP w Poznaniu. Jest jednym z najbardziej obleganych miejsc w budynku. Posiada kilka punktów kasowych wewnątrz lokalu. Liczba stolików i miejsc do siedzenia jest dość duża i zaspokaja zapotrzebowanie klientów. Estetyka miejsca pozostawia jednak wiele do życzenia. Od wejścia zauważalny jest brak stałych pracowników do sprzątania lokalu. Stoliki są czyszczone, jednak dość nieregularnie. Również podłoga wymaga większej uwagi sprzątających. Wiele do życzenia pozostawia unoszący się w powietrzu niemiły zapach.
Niezwykle miła jest za to obsługa. Wszyscy noszą ładne, czyste i zadbane uniformy firmowe i posiadają identyfikatory. W trakcie mojej wizyty kasę obsługiwała pani Emilia (wiek 18 – 24 lata). Klienci byli przez nią witani i żegnania bardzo kulturalni, a zachowanie kasjerki w trakcie obsługi było bardzo uprzejme. Klienci byli obsługiwani szybko i sprawnie (jak na warunki tej firmy). W jej przypadku nie mam większych zastrzeżeń co do jakości obsługi. Niestety wydaje się to być wyjątkiem na tle innych pracowników. Nie tylko było mi dane obserwować, ale i kiedyś i mi przydarzyło się posmakować pomyłki pracownika KFC. Szczególnie dużo błędów popełniają oni przy realizacji zamówień na herbaty, często myląc jej gatunki.
Lokal na Dworcu Głównym pozostawia wiele do życzenia.
Punkt znajduje się...
Punkt znajduje się w tylnej części budynku poznańskiego dworca kolejowego. Posiada dwa niezależne wejścia. Sam wystrój antykwariatu jest mało zachęcający (ciemny, monotonny kolor, złe oznaczenia zewnętrzne lokalu). Układ stoisk z książkami zły jak na warunki dworca kolejowego. Przejścia między nimi są wąskie i pasażerowie z bagażami mają duże trudności z poruszaniem się po sklepie. Książki są posegregowane w działy. Są ładnie ułożone na stoiskach. Widać dbałość o jakość towaru – książki wyglądają nadzwyczaj ładnie jak na antykwariat. Brakuje jednak oznaczeń działów i grup tematycznych. Poszczególne towary posiadają różny system informacji cenowej – raz są to duże naklejki na okładce, innym razem małe plastry cenowe z tyłu książki.
W czasie mojej wizyty w lokalu przebywały dwie młode pracownice (wiek 18 – 24 lata, strój porządny, wysoka kultura osobista). Nie tylko obsługiwały kasę, ale także udzielały informacji na temat książek. Były miłe i uprzejmie. Nie miały większego problemu z orientacją w posiadanym zasobie książkowym.
Ogólna ocena punktu wypada jednak źle.
Salon mieści się...
Salon mieści się na w tylnej części budynku Dworca Głównego PKP w Poznaniu. Jest duży, z wygodnymi, łatwo dostępnymi regałami. Podział czasopism na grupy jest czytelny i konsekwentny. Dobre oświetlenie zastosowane w punkcie ułatwia robienie zakupów. Czasopisma ułożone są równo i starannie. Ułatwia to robienie zakupów. Niestety najwyższe półki są nieco za wysoko i dosięgnięcie znajdujących się tam tytułów może sprawiać problemy niższym klientom.
W czasie mojej wizyty kasę obsługiwała pracownica w stroju roboczym (wiek 18 – 24 lata). Nie posiadała identyfikatora. Udzielała konkretnych odpowiedzi i sprawnie obsługiwała klientów. Była miła i uprzejma.
Za minus salonu można zaliczyć bardzo ograniczoną liczbę dostępnych tytułów, zalegające na półkach stare numery, jak też niedoczyszczoną podłogę, co jednak w warunkach dworca jest zjawiskiem praktycznie nieuniknionym.
Salon znajduje się...
Salon znajduje się holu Dworca Głównego PKP w Poznaniu, „na tyłach” Informacji PKP. Jest bardzo mały. Liczba dostępnych tytułów jest więc z natury rzeczy ograniczona. Salon posiada dwa niezależne wejścia. Osoba na wózku inwalidzkim nie ma problemu, by się do niego dostać. Jednak już sięgnięcie wybranego czasopisma jest w wielu przypadkach niemożliwe. I to nawet dla w pełni zdrowej osoby. Część regałów jest bowiem skutecznie zastawiona przez stojaki z różnego rodzaju produktami. Pomijam tu fakt, że i sama wysokość regałów budzi zastrzeżenia (ostatnie półki mogłyby być niżej). Sam układ tematyczny jest standardowy i w miarę konsekwentnie przestrzegany. Niestety ułożenie poszczególnych egzemplarzy jest niechlujne. Gazety stoją nierówno, są przemieszane; brakuje przestrzegania podziału tematycznego czasopism.
Oświetlenie zastosowane w salonie jest bardzo dobre.
Minusem punktu jest na pewno panujący w nim brud. Nie mówię tu tylko o śladach po brudnym obuwiu pasażerów. Podłoga zarzucona była różnego typu papierkami. Szczególnie przed samą ladą. Obsługujący salon pan (wiek 30 – 36 lat) ubrany był w czasie mojej wizyty w zwykłe, codzienne ubranie. Co gorsze, strój ten wykazywał wyraźne oznaki nadszarpnięcia przez ząb czasu. Kolory poszczególnych części garderoby były wypłowiałe, koszulka powyciągana, niedopasowana i przykrótka(!). Jego zachowanie było bardzo swobodne, bez zachowania podstawowych zasad dobrego wychowania (na próżno było oczekiwać „Dzień dobry”, „Do widzenia”). Ocena ostateczna salonu jest zła.
Salon znajduje się...
Salon znajduje się w holu głównym Dworca Głównego PKP w Poznaniu. Posiada dwa szerokie i bardzo dogodne wejścia. Jednak wnętrze jest gęsto zastawione regałami. Prasa została podzielona na kilka wyraźnych działów. Poszczególne tytuły są dość konsekwentnie ułożone na półkach. Niestety salon ma kilka minusów. Po pierwsze przejścia między regałami są bardzo wąskie. Dwie osoby mają problem by się w nich wyminąć. Jest to szczególnie niewygodne, że za grupę docelową klientów salonu przewidziano podróżnych korzystających z usług PKP, czyli osoby poruszające się zazwyczaj z dużym bagażem. Drugim minusem jest bardzo wysokie ulokowanie ostatnich, najwyższych w regale półek. Czasopisma tam się znajdujące są poza zasięgiem dużej części klientów. W salonie znajduje się też tylko jedna kasa, skutecznie wpływająca na powstawanie kolejek przy większej liczbie kupujących.
W czasie mojej wizyty w salonie znajdowały się dwie pracownice (młodsza, wiek 18 – 24 lata; starsza 42 – 48). Miały służbowe, w miarę porządnie wyglądające ubrania. Jednak nie posiadały identyfikatorów. Obsługiwały klientów szybko i sprawnie. Zachowywały przy tym uśmiech na twarzy i stosowały zasady dobrego zachowania wobec klientów. W salonie panował względny porządek. Jedyne zastrzeżenia budzić mogła brudna podłoga – normalna sytuacja w tak często odwiedzanych miejscach. Na półkach znajdowały się też bardzo stare, niekiedy sprzed pół roku, numery znanych miesięczników. Ogólne wrażenie pozostało poprawne.
Moje spostrzeżenie jest...
Moje spostrzeżenie jest natury ogólnej. Ma formę skargi na jakość usług oferowanych przez PKP. Często korzystam z oferty krajowego przewoźnika kolejowego. Są to zazwyczaj przejazdy pociągami osobowymi. Przyczyna jest natury czysto ekonomicznej – są to najtańsze dostępne na rynku połączenia. Jednak za niską ceną idzie niska jakość realizowanych przewozów. Sytuacja w pociągach jest skandaliczna. W szczególnie nagannym stanie są toalety – brudne, rzadko gruntownie sprzątane, bez bieżącej wody i papieru toaletowego ani ręczników jednorazowych. Że nie wspomnę archaicznej już techniki funkcjonowania – rodem z głębokiego komunizmu. I na nic się zdają kary, nakładane przez służby sanitarne.
Dodatkowo będąc pasażerem nie mogę liczyć na punktualność przejazdu. Szczególnie właśnie połączenia osobowe znam z ich regularnych opóźnień. Często z nimi związane są też nagłe zmiany peronów, na które dany skład ma wjechać. Dokonywane są one nieraz na dwie – trzy minuty przed wjazdem pociągu na dworzec, co, w związku z dość dużą jego powierzchnią, dość skutecznie utrudnia choćby odbiór gości, przybywających do Poznania pociągiem. Za przykład mogą posłużyć moje własne, ostatnio zdobyte doświadczenia: opóźnienia przyjazdu pociągów z Krzyża, Kluczborka, Łodzi Kaliskiej, Zbąszynka, zmiany peronu wjazdu składów z Konina to ostatnimi czasy norma na poznańskim dworcu. PKP powinna zadbać o jakość swojej oferty.
Delikatesy są typowym...
Delikatesy są typowym przykładem sklepu osiedlowego. Ich plusem są automatycznie otwierane drzwi. Mają stosunkowo dużą powierzchnię handlową, na tyle dużą, aby osoby na wózkach inwalidzkich swobodnie poruszały się między stoiskami. W sklepie zastosowano przejrzysty układ rozmieszczenia produktów. Podczas mojej wizyty dała się zauważyć dokładność ułożenia towaru. Stoiska były czyste. Każda grupa produktów posiadała własną cenę. Jedynym mankamentem były odręcznie wypisane, przyklejone bezpośrednio na stoiskach, nieco pozaginane na rogach karteczki informujące o bieżącej promocji. Wśród towaru promocyjnego nie było produktów przeterminowanych. Sklep posiada dużą witrynę, wpuszczającą do środka lokalu wiele światła, co można zaliczyć na plus sklepu.
W sklepie przebywały dwie pracownice. Jedna przy kasie, druga w dziale wędlin i nabiału. Obie w strojach roboczych, chociaż bez plakietek z imionami. Kasjerka (wiek 30 – 36 lat), zajęta rozmową z drugą pracownicą, zaniedbała kontakt z klientem. Z jej ust dało się usłyszeć jedynie kwotę do zapłacenia i cicho wypowiedziane „Proszę”, będące odpowiedzią na moje zachowanie. To jeden z niewielu mankamentów sklepu.
Zdarzenie miało miejsce...
Zdarzenie miało miejsce 16.11.2009 i dotyczy braku dostępności COK eurobanku przez skype wbrew zapewnieniom
ze strony o treści:
"Zapraszamy do kontaktu. Nasi doradcy są do Twojej dyspozycji
codziennie od 8.00 – 23.00."
Kolejne trzy moje próby połączenia o g. 10.33, g. 10.36, g. 10.44 wykazały, że użytkownik skype doradca_eurobank jest niedostępny i brak połączenia z infolinią.
Mam zawartą umowę...
Mam zawartą umowę z funduszem emerytalnym AVIVA CU, dlatego też mają mój numer telefonu. Postanowili to wykorzystać dzwoniąc do mnie proponując mi ubezpieczenie komunikacyjne. Ponieważ stara polisa kończyła mi się dopiero za trzy miesiące Pani umówiła się ze mną, że zadzwoni za miesiąc. Zrobiła tak jak powiedziała i zadzwoniła, problem w tym, że złapała mnie prowadzącego samochód. Powiedziałem, że jestem zajęty i poprosiłem aby ktoś zadzwonił za 2 minuty. Na kontakt czekałem ponad godzinę. Pomyślałem rozumiem, mają dużo pracy, dużą ilość klientów do obdzwonienia - porozmawiam. Zamieniam kilka zdań z Panią z firmy AVIVA, w końcu mówi do mnie, że przełączy mnie do działu ubezpieczeń i żebym chwilkę poczekał. Czekałem minutę, dwie, trzy, w końcu się rozłączyłem ponieważ straciłem cierpliwość. Za kilka minut znów próbowano się ze mną połączyć jednak ja odrzuciłem to połączenie i do teraz nikt się ze mną już nie kontaktował. Skoro to firma AVIVA mi chce coś sprzedać to chyba powinna być bardziej słowna, punktualna i lepiej traktować klientów. Tym bardziej, że z tego co się rozeznałem najniższych cen ubezpieczeń komunikacyjnych nie ma.
