Polecam miła i profesjonalna obsługa Sprawa załatwiona szybko

Super. Na plus: personel, wiedza i doradztwo, sprawność obsługi, oferta i cena, wygląd miejsca obsługi.

Urząd Skarbowy w Brzegu jest bezwzględnie rewelacyjną instytucją, w stosunku do tego w Opolu przy Rejtana. Tutaj można bez ograniczeń nabyć wszelkie formularze, a jeśli jakiegoś brakuje, pracownik zaraz dołoży i nie odsyła petenta do Internetu, jak to miałam okazję doświadczyć w Opolu. Jest tu przy ścianie duży regał z boksami, opisanymi zawartością i potrzebujący ma pełny przegląd formularzy. Nie ma znaczenia czy potrzebne są VAT, CIT, PIT, unijne czy inne. No po prostu rewelacja. Powinno się wysłać pracowników US z Opola do Brzegu, aby brzescy pracownicy uświadomili Opole co do usług i powinności względem interesantów. Tutaj żaden pracownik się nie ”fukał”, że coś potrzebuję, wręcz przeciwnie, natychmiast otrzymałam, co trzeba. Nie tylko po formularze udałam się do tego US, miałam także inne sprawy do załatwienia, w każdym momencie potraktowano mnie profesjonalnie, w tej nowocześnie zorganizowanej instytucji, z kompetentnymi pracownikami, począwszy już od informacji na wejściu. Rewelacja po wizycie w dniu 30 kwietnia, jak i poprzednie doświadczenia.

Udałam się do US, aby złożyć roczne zeznanie podatkowe. Wprawdzie mogłam to zrobić internetowo, ale miałam kilka pytań, więc wolałam osobiście, bo lubię mieć jasność pewnych zależności. Na ternie US można było bezpiecznie zaparkować, a obejście jest przyjazne, także dla inwalidów, bo przystosowano podjazd i pracownik może też podejść w razie potrzeby. W holu US, za ogromną ladą obsługi była bardzo miła pani, która udzieliła mi oczekiwanych informacji, przyjęła zeznanie, wydała potwierdzenie i nawet wymieniłyśmy kilka sympatycznych zdań. W krótkim kontakcie dało się wyczuć bardzo przychylną postawę pracownicy – uśmiech na twarzy, łagodny ton głosu, przyjemny wyraz twarzy. Lubię gdy obsługa jest nacechowana życzliwością, tutaj tak było.

Wypełniając dokumenty służbowe do Urzędu Skarbowego popełniłam tzw. czeski błąd i nr konta, które podałam, zwyczajnie nie był przyjmowany przez system dlatego pracownik urzędu, pani Anna zadzwoniła aby doprecyzować dane. Bardzo miła i sympatyczna osoba w pełnej postawie przychylności, po sprawdzeniu poprosiła grzecznie o pismo wyjaśniające na co przystałam, ale zaraz się wycofała i uznała, że jedynie sporządzi notatkę. Telefonicznie zweryfikowała numer, który tym razem system przyjął. Bardzo miły kontakt z urzędem, tak bardzo nienawidzonym społecznie.

Teren lokalizacji Urzędu Skarbowego w Brzegu nie jest zbyt rozległy ale tego dnia nie było tłoku na przy-urzędowym parkingu i parkowanie było wygodne na oddzielonych liniami miejscach. Szerokie schody, z boku podjazd dla inwalidów, przedsionek i duży hol w którym portier/strażnik/pracownik ochrony wita z uśmiechem i udziela informacji o pokoju w którym można swoją sprawę załatwić. Z boku regał z boksami a w nich poukładane formularze PIT-ów, każdy może sobie wziąć tyle ile mu potrzeba. Ład, porządek, estetyka i doskonała organizacja w dniu 20 lutego. poprzednie kontakty z tą instytucją też należały do bardzo udanych.

Moja wizyta w tym urzędzie to złożenie rocznego zeznania podatkowego. Miałam już wszystko przygotowane, wypełnione, tylko złożyć. Zeznania przyjmowane są tu w dużym holu. Po lewej stronie duży, ciemny, błyszczący stół z ośmioma krzesełkami, na wprost i w prawo długie, wysokie biurko, też w kolorze ciemnym, za nim cztery osoby: postawny mężczyzna – strażnik/ochroniarz, ciemne włosy, wąsaty, z poważną miną i trzy panie – pracownice, eleganckie, zadbane, każda z lekko podkreśloną makijażem twarzą o łagodnym spojrzeniu. Podeszłam do siedzącej w środku – Liliana, krótkie włosy, uśmiech. Podałam moje dokumenty ale okazało się, że muszę je wcześniej zarejestrować u koleżanki obok. Trochę to dziwne bo gdy zarejestrowała je koleżanka (nie możliwe było odczytanie imienia bo identyfikator miała odwrócony) to powrotem wróciłam do pani Liliany, która już przyjęła be zastrzeżeń, wydając mi potwierdzenie złożonego zeznania. Najwidoczniej takie tu mają procedury. Na szczęście klientów nie było i nie musiałam oczekiwać do kolejnych pań w kolejkach więc i moja ocena też nie będzie zaniżona. Gdybym jednak trafiła na taką niedogodność to pewnie nie byłabym zadowolona. W urzędzie czysto i lśniąco, promienie słoneczne wpadające przez okno dodawały blasku. Gdy odchodziłam na moje dowidzenia wszyscy obecni pracownicy odpowiedzieli. To nie zawsze się zdarza w urzędach, zwykle odpowiada pracownik u którego załatwia się daną sprawę. Tu było inaczej.

Roczne zeznania podatkowe zawsze rozliczam sama – to nic trudnego, wystarczy zapoznać się z ordynacją podatkową. Co roku są jakieś zmiany, niby drobne, niby kosmetyczne ale zawsze są to zmiany a w sprawach finansowych trzeba na nie szczególnie uważać. Generalnie tegoroczna ordynacja nie bardzo odbiegała od poprzednich ale pojawił się pewien „niuans” w związku z umowami cywilno – prawnymi i uznałam, że zanim ostatecznie oddam rozliczenie dopytam pracownika Urzędu Skarbowego aby wykluczyć wątpliwości. Wypełniłam tylko pozycje bezsporne, mąż podpisał i udałam się osobiście. Parking przy-urzędowy sporej wielkości, chętnych do parkowania też wielu ale i rotacja płynna, bo jedni przyjeżdżają inni odjeżdżają. W holu, gdzie przyjmowane są zeznania też gwarno bo petentów wielu, jedni tylko oddają zeznania, inni (podobnie jak ja) potrzebują dodatkowej informacji. Trzy osoby – pracownicy urzędu, mieli pracy co niemiara, do każdego pokaźny „ogonek” petentów. Stanęłam w jednym z nich ale przesuwał się szybko, gdyż większość tylko oddawała zeznanie i pobierała jego potwierdzenie. Swoją drogą to szkoda, że nie ma tutaj automatów do składana zeznań rocznych, to usprawniłoby znacznie pracę. W urzędzie porządek aż lśni - posadzka z terakoty, mimo licznego ruchu petentów kurzu nie widać było, jasne oświetlenie, z boku stoliki z krzesełkami dla tych, którzy chcą coś wypełnić, zapisać. Wzory formularzy do prawidłowego wypełnienia - wszystko dla komfortu i wygody przychodzących. Pani w średnim wieku (bliżej starszego) szczegółowo wyjaśniła mi moją kwestię i okazało się, że jednak moje rozumowanie było błędne ale efekt ostateczny dla mnie korzystniejszy, bo z rocznego zeznania wynikało, że otrzymam większy zwrot niż wychodziło mi pierwotnie. Mankamentem był dla mnie tylko fakt, że niektóre dane wpisane w PIT-37 musiałam zmienić i to żaden problem przepisać ale męża podpisu nie wolno mi podrobić. Na to jednak też rada się znalazła, bo uprzejma pani powiedziała, że mogę przekreślić, obok wpisać właściwą kwotę, podpisać się i wstawić datę zmiany. Tak też zrobiłam. Zwykle ludzie narzekają na urzędy skarbowe, że te tylko patrzą jak zabrać człowiekowi pieniądze. W moim przypadku okazało się, że pytając zyskałam, gdybym nie zapytała, straciłabym, a sprawdzający uznałby to za właściwe umieszczenie kwoty, bo przecież nie miałby przed oczami moich kilku Pit-ów dochodowych za ubiegły rok. Kto pyta – nie błądzi.

Pewnych zachowań urzędników się nie zapomina, zarówno tych godnych pochwały, jak i nagany, ulotne są tylko te obojętne. To zapis obserwacji sprzed dwóch lat, gdy wymieniliśmy jedno z posiadanych aut na nowsze, był to zakup samochodu dla męża i zaistniała konieczność wizyty m.in. w urzędzie skarbowym. Wydrukowałam i wypełniłam druk PCC 3 i tego dnia udałam się do urzędu. Na miejscu okazało się, że jednak popełniłam błędy. Urzędniczka, miła, młoda dziewczyna w białej, koszulowej bluzeczce odznaczyła moje błędnie wpisane pozycje, kwota zakupu samochodu była niższa od wymaganej do opłaty skarbowej ale i na to znalazła się rada urzędniczki, która wskazała miejsce wpisania pewnych informacji, które pozwoliły na obniżenie kwoty do opodatkowania. Generalnie wielu ludzi narzeka na skarbówkę, używając najbardziej dotkliwych słów, jednak przekonałam się namacalnie, że pracownicy (przynajmniej ta pani u której byłam) tego urzędu nie należą do „potworów” lecz wręcz starają się pomóc, podpowiedzieć petentowi najbardziej korzystne dla niego rozwiązanie opłaty finansowej. Zamiast 100 zł opłaty skarbowej, ostatecznie miałam 80 zł, to niby niewiele bo tylko 20 zł mniej, ale jednak „ziarnko do ziarnka…) Biurko pracownicy, która dokonywała mojej obsługi znajdowało się w pomieszczeniu z kilkoma innymi biurkami pracowniczymi, na każdym zestaw komputerowy, znajdowały się tu także, po przeciwnej stronie biurek, okienka kasowe. Pomieszczenie sporej wielkości, bardzo dobrze oświetlone, klimatyzowane, porządek dookoła, na biurku pracownika też nie widać rozgardiaszu, dokumenty poukładane na plastikowych półeczkach na szafce obok. Pracownica bardzo miła i uprzejma, z uśmiechem i troską w głosie wyjaśniała mi poszczególne kwestie. W jej zachowaniu nie dało się odczuć ani odrobiny niechlubnej postawy, którą nazywam „Ja Urzędnik”, przepełnionej pychą wyższością wobec klienta. Wiedzę i profesjonalizm dopełniał bardzo sympatyczny wygląd tej urzędniczki – schludny strój, delikatny makijaż na uśmiechniętej twarzy, ładnie ułożone, krótkie włosy. Miło, szybko (innych klientów w tej sprawie nie było), kompetentnie wręcz. Niech inni narzekają, jeśli maja ku temu powody, ja wyszłam zadowolona.

Moja wizyta w tym urzędzie to okoliczność dostarczenia pewnych dokumentów. Wjechałam na przy – urzędowy parking, dość sporo miejsca, zaparkowałam bez problemu, miejsca parkingowe oznaczone liniami więc każdy parkuje jak należy. Przy urzędzie trwają jakieś prace remontowe ( miejsce jest odgrodzone i zabezpieczone) więc wejść można jedynie przez podjazd dla osób niepełnosprawnych – to taka chwilowa niedogodność. Weszłam do dużego holu, na mój widok strażnik wstał z miejsca (pełny szacunek dla petenta), uśmiechnął się i powiedział „dzień dobry” zanim ja jako wchodząca to zrobiłam. Pokazałam mu podpisana kopertę i zapytałam: czy te dokumenty powinnam zostawić u pana czy komuś innemu dostarczyć? Spojrzał i z uśmiechem powiedział: to proszę do sekretariatu na pierwszym piętrze; dziękuję – odpowiedziałam i udałam się we wskazanym kierunku. W sekretariacie bardzo elegancka starsza pani uśmiechnęła się przyjaźnie gdy tylko pojawiłam się w drzwiach, przyjęła dokumenty, podziękowała i pożegnałyśmy się. W urzędzie czyściutko, kafelki na podłodze, ściany jasne, czuć ich świeżość i czystość niemal w powietrzu. Pracownicy ubrani stosownie do zajmowanych stanowisk: pani w sekretariacie w jasnej garsonce, zadbana, sympatyczna twarz, makijaż delikatny; strażnik w uniformie ochroniarza o łagodnym, przyjaznym spojrzeniu, gdy wychodziłam też podniósł się zza biurka. Często słyszy się o braku życzliwości dla ludzi ze strony urzędników, być może kiedyś przyjdzie mi napisać niechlubną opinię. Jednak po dzisiejszej wizycie nie mam nic do zarzucenia.