Chciałabym podzielić się spostrzeżeniem. Strona internetowa Powiatowego Urzędu w Gorlicach zawiera dużo więcej informacji niż niektórzy pracownicy w samy urzędzie. Wszystkie aktualności pojawiają się na bieżąco, jest ich dużo. Informacje o nich i regulaminy są czytelne. Wiele wniosków można pobrać przez internet, bez odwiedzin w urzędzie. Strona jest przejrzysta, łatwo się tutaj poruszać.

Pod urząd PUP podjechałam, żeby podbić legitymację ubezpieczeniową. Na korytarzu nie ma kolejek, ale nawet gdy są, aby podbić legitymację można wejść bez kolejki. Pukam, pytam, ale jest tylko jedna Pani i ma akurat osobę, którą obsługuje. Czekam 15 minut. Młoda dziewczyna wychodzi i wchodzę do pokoju. Ponownie przedstawiam sprawę z jaką przychodzę, Pani każe usiąść i poczekać, bo musi sobie pilnie wyszukać jakiś numer. Dobrze, że mi się nie spieszy, bo trwa to 7 minut. A podbicie legitymacji 30 sekund. Dziękuję i wychodzę, ale uważam, ze nie potrzebnie czekałam, a to co Pani miała pilnie zrobić mogła uczynić po obsłużeniu mnie.

Przychodzę popytać o pracę, Pani obsługująca pomimo, że ostatnio była dla mnie miła, dziś mnie lekceważy. Odpowiada zdawkowo, na pytania o cokolwiek odpowiada, że ja się nie kwalifikuję. W sumie nie dowiaduję się niczego konkretnego. Przyjeżdżam do domu i więcej informacji znajduję na stronie internetowej urzędu.

Wszystko zależy oczywiście od pokoju do którego się trafi, ale ogólni wrażenie pozytywne. Chciałabym tu wymienić przede wszystkim pokój nr 4 oraz 16. Panie w pokoju nr 4 bardzo miłe i kompetentne, bardzo miła i sprawna obsługa, służą pomocą i widać, że rzeczywiście chcą pomóc w znalezieniu pracy. Pokój 16 też w porządku, pan bardzo miły.

W Powiatowym Urzędzie Pracy załatwiam formalności związane z zarejestrowaniem się w charakterze bezrobotnego. Jeszcze nigdy tutaj nie byłem. Pierwsze, co od razu rzuca się w oczy to kiepska informacja o zakresie spraw, jakie załatwia się w poszczególnych pokojach. Na każdych drzwiach jest co prawda tabliczka na ten temat, ale zbyt ogólnikowa. Na korytarzu czeka wielu petentów, przeważnie młodzi ludzie. Od nich udaje mi się co nieco dowiedzieć. Okazuje się, że formalności związane z zarejestrowaniem załatwia się w pokojach 7 i 8. Ustawiam się w kolejce przed pokojem numer 8. Później okazuje się, że przypadkowo stanąłem dobrze, bo w pokoju nr 7 załatwiają sprawy bezrobotni już zarejestrowani. O tym jednak trudno dowiedzieć się wcześniej. Przede mną w kolejce czeka sześć osób, ja jestem siódmy. Zajmuję ostatnie wolne miejsce siedzące, petenci przychodzący po mnie muszą już stać. Podobno tak jest codziennie, więc duży minus dla urzędu za brak zapewnienia minimalnego choćby komfortu dla oczekujących na załatwienie swojej sprawy. Muszę nadmienić, że sporo osób, które przychodzą po mnie w ogóle rezygnuje z załatwienia swojej sprawy. Teoretycznie petentów powinny załatwiać trzy urzędniczki, w praktyce ma to miejsce jedynie w porywach. Przeważnie obsługuje jedna, czasem dwie. Większość czasu poswięcają na spacerowanie po korytarzu z jakimiś dokumentami. Na przykład pani wychodzi z pokoju z jakimś papierem i idzie korytarzem w lewą stronę. Wraca za kilkadziesiąt minut, bierze inny papier i idzie korytarzem w prawą stronę. I tak co jakiś czas. Bywa, że oczekujących nie obsługuje nikt! To skandal. Panie załatwiające petentów nie powinny być obciążane dodatkowymi obowiązkami, wymagającymi wychodzenia z pokoju na kilkadziesiąt minut. Wskutek takiej organizacji pracy po upływie dwóch godzin w kolejce przede mną są jeszcze trzy osoby! Na korytarzu widnieje informacja, że przed wejściem należy wypełnić ankietę. Wypełniam więc zgodnie ze wskazówkami. Co prawda nie wiem po co, bo później nikt z urzędników nawet do niej nie zajrzał. Za to kolejny duży minus Po ponad trzech godzinach wreszcie wchodzę do pokoju. Pomieszczenie jest obskurne, wyposażone w wysłużony sprzęt poza komputerem, który stanowi nowoczesny akcent na tle pozostałej starzyzny. Brak choćby minimalnej intymności, bo załatwiany obok petent doskonale słyszy o czym rozmawiam z urzędniczką. Załatwia mnie miła pani około pięćdziesiątki. Na wstępie prosi o przedstawienie potwierdzenia zameldowania. Moje stwierdzenie, że od lat zameldowania nie posiadam, wywołuje konsternację. Pani musi wyjść skonsultować ten fakt chociaż mówę, ze w rejestracji to nie przeszkadza. Po chwili jednak wraca i rejestruje mnie jako bezrobotnego. Teraz muszę udać się jeszcze do pośrednika pracy na pokój 4. Tutaj czekam jedynie 15 minut. Wchodzę jednak tylko po to by dowiedzieć się, że żadnej pracy dla mnie nie ma. Po czterech godzinach z ulgą wychodzę z urzędu. Oby jak najmniej takich wizyt. Reasumując: fatalna organizacja pracy urzędników, brak choćby mninimalnej troski o komfort petentów i zapewnienia im dyskrecji. Wymaga się wypełnienia dokumentu, który później nikogo nie interesuje. Urząd wymaga głębokiego zreformowania. Wygląda, jakby zywcem wyjęty z lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Wstyd dla miasta.