Miałam poważny problem z wrastaniem paznokcia w skórę w palcu mojej nogi. Ponieważ byłam w ciąży postanowiłam przesunąć termin zabiegu do momentu urodzenia dziecka. W tym czasie niestety palec zaropiał. Poszłam do chirurga na zabieg. Lekarz dal mi znieczulenie inpowiedział, ze musimy poczekać aż zacznie działąć. Po 10 minutach przystąpił do zabiegu. Niestety palec bardzo mnie bolał. Powiedziałam o tym lekarzowi. Lekarz odpowiedział bym się odprężyła i nie bała. Skoro boli to pielęgniarka da mi dodatkowe znieczulenie., a on zacznie zabieg jak bedzie miał pewnośż, że nic nie czuję. Ponieważ nie był to mój pierwszy zabieg to do samego końca się bałam bulu znając wcześniejszą sytuację. Jednakże lekarz był bardzo delikatny i opiekuńczy. Dzięki niemu uwierzylam, że wizyta u chirurga nie musi być wcale bolesna a lekarz potrafi zrozumieć obawy pacjenta.

W dniu 7 grudnia zostałam przyjęta do miejscowego szpitala na oddział położniczy. Podczas oczekiwania na najważniejszy moment w moim życiu zachciało mi się skorzystać z toalety. Ku mojemu zdziwieniu w toalecie nie było zarówno samego papieru toaletowego jak i ręcznika papierowego. Od położnych dowiedziałam się, że pacjenci muszą sami przynosić do szpitala te rzeczy.A ja oczywiście o tym nie wiedziałam i nic nie miałam. Poród odbył się z samego rana. Podczas całego pierwszego dnia po porodzie do mojej sali co jakiś czas wchodzili różni ludzie w fartuchach pytając o stan zdrowia dziecka i mojego. Żadna z tych osób nie powiedziała mi kim jest. Mój pokój niestety nie posiadał łazienki więc korzystałam z łazienki ogólnej dla wszystkich pacjentek. Wielkim zdziwieniem było dla mnie to, że w nowo wyremontowanym szpitalu zastosowano rozwiązania takie, że pacjentka czuje się nieswojo podczas korzystania z niej. Mianowicie naprzeciw drzwi wejściowych do łazienki umiejscowiony był prysznic. Osoba, która skorzystała z prysznica musiała po wyjściu z kabiny wycierać się stojąc naprzeciw drzwi wejściowych i bojąc się, że w każdej chwili może ktoś wejść by skorzystać z umywalki, czy też samej ubikacji. Również bidet nie był zasłonięty w żaden sposób i korzystając z niego narażałam się na to iż będę widoczna przez inne pacjentki. Drugiego dnia po południu do mojej Sali weszły dwie kobiety. Jedna z nich odezwała się do mnie. Ponieważ dziecko płakało nie usłyszałam co powiedziała. Poprosiłam ją o powtórzenie. Kobieta naskoczyła na mnie zbulwersowana i powiedziała: Proszę się położyć, jest obchód popołudniowy jak codzień. Byłam zdziwiona zarówno tym w jaki sposób powiedziała te słowa jak i samym faktem, że jest obchód. Wczoraj nikt do mnie nie przyszedł na obchód. Powiem tak, gdyby na sali znajdował się jakikolwiek informator o tym jakie zasady panują w szpitalu, to wszystkim byłoby łatwiej. Myślę, że takich osób jak ja, którzy korzystają ze szpitala sporadycznie jest bardzo dużo, a co za tym idzie nie mają pojęcia o tym jakie zasady panują w szpitalu. Dla każdego z nas powinna być przygotowana informacja o tym czego możemy się spodziewać i czego oczekują od nas.