Moje doświadczenie z Izbą Przyjęć w Szpitalu Bielańskim było skrajnie negatywne. Gdy przyjechałam z moim synem, który miał bardzo poważne objawy infekcji, trafiłam na pediatrę, panią z Ukrainy, z którą bardzo trudno było się porozumieć. Brakowało jej zrozumienia, a komunikacja była utrudniona, co w tak stresującej sytuacji jest absolutnie niedopuszczalne. Co gorsza, moje obawy dotyczące zdrowia syna zostały kompletnie zlekceważone. Pani doktor bagatelizowała objawy, mimo że były one bardzo poważne i wymagały natychmiastowej reakcji. Dopiero później okazało się, że syn miał poważną infekcję, którą można było wykryć wcześniej, gdyby podejście lekarza było bardziej profesjonalne i rzetelne. Jestem bardzo rozczarowana i zaniepokojona tym, jak traktuje się pacjentów w tym szpitalu.

Złamałem duży palec u nogi prawej. Zareagowałem bardzo szybko i przed północą poszedłem z kolegą na przystanek autobusowy aby dojechać do szpitala. Gdy wszedłem na ostry dyżur już zaczęły się moje problemy - musiałem z złamanym u nogi palcem (ból był bardzo silny) podawać swoje dane itp. itd. Jest to moim zdaniem absurdalne - to powinno robić się PO odbytej wizycie (w tym wypadku po założeniu gipsu).W końcu zostałem wezwany do ortopedy. Otworzył mi ochroniarz z firmy SOLID, który dosłownie spał na krześle przed drzwiami. Jedna z Pań zapytała na korytarzu o nazwisku i powiedziała jak mam dojść na rentgen. Musiałem cały czas skakać na jednej nodze - przez 100m korytarza. Nikt nie raczył mi pomóc. Gdy doszedłem do rentgena doktor obsługujący był dla mnie bardzo ironiczny. Wyczułem tak jakby doktor robi mi łaskę, że mnie przyjmuje. A ja czułem się jakbym był w szpitalu za karę.Wykonał RTG i z płytką CD musiałem skakać do Ortopedy. Ten udzielił mi krótkich informacji i poprosił do pokoiku gdzie oprawiano mi nogę w gips. Pan doktor udzielał informacji zakładając opatrunek a asystentka (czy też Pani doktor) wołała go oglądając telewizję: "choć zobacz jakie jaja" - to było dla mnie już coś nienormalnego. Zostałem potraktowany bardzo niemiło. Myślałem, że zostaną mi pożyczone jakieś kule lub wózek inwalidzki do wyjścia. Musiałem skakać przez cały szpital a NIKT z personelu nie ruszył się aby mi pomóc. Co jakiś czas zatrzymywałem się aby odpocząć na jednej nodze. W końcu parkingowy na dworze gdy go poprosiłem, pomógł mi przeskakać do przystanku, skąd wzięła mnie policja. Pierwszy raz stwierdziłem, że policja zachowała się lepiej niż opieka medyczna. Serdecznie nie polecam nikomu wylądować w tym szpitalu na Bielanach. Obsługa jest bardzo niemiła. Czystość i obsługa są akurat przeciętne. Personel wygląda na profesjonalny, lecz ma nieprofesjonalne podejście do pacjenta. Wszystko trwało z rejestracją i czekaniem półtorej godziny. To zdecydowanie dużo skoro nie było innych pacjentów.

Na oddziale endokrynologii odwiedziłam niedawno koleżankę. Ogólnie bardzo nie lubię przebywać w szpitalach ze względu na nieprzyjemny zapach, czasem odpadający tynk czy brud na podłogach. Ale tym razem było inaczej. Co prawda po drodze na oddział widziałam tego typu obrazki, ale jak tylko otworzyły się drzwi oddziału - nie mogłam uwierzyć. Przyjemne kolory - delikatny błękit i beż (a nie zieleń jak wszędzie). Przejrzyste oznakowania sal. Każda sala posiada własna łazienkę i toaletę. Pacjenci mogą korzystać z kuchni. No i oczywiście personel - z opowiadań koleżanki wiem, że pracują tu ludzie lubiący swój zawód, pielęgniarki są miłe i pomocne, a lekarze kompetentni. To nie zdarza się często. Jedyny minus - bardzo ciepło! Chwilami aż za bardzo. Może powinni trochę częściej wietrzyć, ale rozumiem, że część pacjentów mogłaby to negatywnie odczuć.