Kawiarnię Nad Stawkiem widziałam po raz pierwszy na starej fotografii, która wisiała na ścianie kawiarni "Pożegnanie z Afryką" w Zamościu. To dwa odległe krańce Polski. Z tym większą ciekawością odwiedziłam teraz lokal z fotografii. Wewnątrz ogarnęła mnie atmosfera przedwojennej elegancji, pewnego niepowtarzalnego szyku. Kelner w nieskazitelnie białej koszul, ujmująco grzeczny, uśmiechnięty. Przyjął zamówienie, gdy ja tymczasem mogłam poznawać wnętrze kawiarni. Stoliki były nakryte ładnymi serwetami. W wazonach stały świeże kwiaty. Pachniało dobrą kawą i świeżym ciastem. Wszystko wokół lśniło czystością. Przed wejściem do bufetu muzyk grał na kibordzie i śpiewał, nie fałszując żadnej nuty. Jakaś para tańczyła. Zamówioną kawę "espresso" otrzymałam we właściwej dla tej kawy, malutkiej , eleganckiej filiżance. Lody w szklanym pucharku były ładnie przybrane owocami i listkami świeżej bazylii. Były równie smaczne, jak ładne. A kawa za 7 zł to była prawdziwie, by nie powiedzieć "po włosku" pyszna. Na taką kawę nigdy nie żal mi wyjść. Do takiej kawiarni również.