Jakość obsługi zerowa. Niby restauracja, więc czekaliśy z mężem aż Pani kelnerka podejdzie do nas z menu. Po 10 minutach czekania poszłam sama do baru aby złożyć zamówienie, na moje pytanie : Czy mogę złożyć zamówienie? Pani odpowiedziała mi : Zaraz!! . No więc czekam kolejne 5 minut przy barze bo Pani się krząta i przygotowuje jakieś szklaneczki ( nie dla mnie ) . No więc zamówiłam tylko kawę i piwko, od razu odeszła mi ochota na obiad w tej restauracji . Pani nie doniosła nam napojów do stolika ( brudnego zresztą z kurzu), myślę samoobsługa... Nigdy nie piłam gorszej parzonej kawy.. Ale rachunek do stoliczka Pani mi szybciutko przyniosła. Ceny znośne. Wygląd ładny - góralski a na ławkach białe skóry.

Weekend majowy niestety dobiegł końca. Miałem przyjemność spędzić 3 dni w rodzinnym mieście Adama Małysza w Wiśle. Pierwszą restauracją, którą chciałbym opisać pokrótce jest restauracja „ Klub Olimpijczyka”. Restauracja zewnątrz jak i wewnątrz prezentuje się bardzo ciekawie. Lokal utrzymany jest w nienagannej czystości. Personel restauracji jak na nazwę przystało prezentuje „olimpijską” formę. Zawsze uśmiechnięci oraz przyjaźnie nastawieni do klientów. Jednak na tych aspektach pozytywy się już niestety kończą. Zaglądając do menu zobaczymy, iż każdy składnik wybranego przez siebie dania trzeba zamówić osobno. Nie znajdziemy całego zestawu dania ( np. schabowy, frytki, zestaw surówek), lecz pojedyncze produkty. Czemu takie rozwiązanie zastosowano? Odpowiedź jest banalnie prosta… Ceny nie należą do najniższych w mieście. Ba są jedne z najdroższych na wiślańskim rynku. Porównując zamówione danie do ceny(kotlet olimpijczyka – schabowy zapiekany z szpinakiem i serem) to wypada blado. Po trzy dniowym pobycie w Wiśle mogę śmiało stwierdzić, iż są miejsca w którym można zjeść lepiej i taniej.