Delikatesy osiedlowe, jednakże nazwanie tego miejsca "delikatesami" jest błędne, ponieważ ta nazwa zawsze kojarzyła mi sie z wysokimi cenami, co nie jest adekwatne do Boninka na Boninie ( znanego w szerszym gronie pod nazwą BONIEK) obecnie bardzo miła obsługa, młody, uśmiechnięty i widać, że zgrany zespół. Panie obsługujące są na prawdę sympatyczne. Pani na części mięsnej (długie, kruczo czarne włosy, wiek około 30 lat, wzrost około 160) zawsze usmiechnięta i wierzcie mi Państwo, szczerze mówiąca o świeżości towaru powinna dostać podwyżkę!!!! Miła buzia, aparycja... widać, że odnajduje sie w tym co robi, a dla mnie to przeważający argument, dla którego robię zakupy właśnie w tym miejscu, choć na osiedlu w takiej samej odległości mam cztery mniejsze sklepy spożywcze oraz tak samo oddalony market CHATA POLSKA. POLECAM

personel niemiły,trudno o informację,wywleka swoje prywatne sprawy i nie myje rąk przed podanie sera lub wędliny,najgorszy sklep osiedlowy i do tego drożyzna.Wędlina wygląd w tym sklepie nie apetycznie,sprzedawczynie chodzą jak śpiące królewny,dyktują jakie pieniądze przyjmą od kupującego,nie chą dpobnych bo mają skandal

Delikatesy są typowym przykładem sklepu osiedlowego. Ich plusem są automatycznie otwierane drzwi. Mają stosunkowo dużą powierzchnię handlową, na tyle dużą, aby osoby na wózkach inwalidzkich swobodnie poruszały się między stoiskami. W sklepie zastosowano przejrzysty układ rozmieszczenia produktów. Podczas mojej wizyty dała się zauważyć dokładność ułożenia towaru. Stoiska były czyste. Każda grupa produktów posiadała własną cenę. Jedynym mankamentem były odręcznie wypisane, przyklejone bezpośrednio na stoiskach, nieco pozaginane na rogach karteczki informujące o bieżącej promocji. Wśród towaru promocyjnego nie było produktów przeterminowanych. Sklep posiada dużą witrynę, wpuszczającą do środka lokalu wiele światła, co można zaliczyć na plus sklepu. W sklepie przebywały dwie pracownice. Jedna przy kasie, druga w dziale wędlin i nabiału. Obie w strojach roboczych, chociaż bez plakietek z imionami. Kasjerka (wiek 30 – 36 lat), zajęta rozmową z drugą pracownicą, zaniedbała kontakt z klientem. Z jej ust dało się usłyszeć jedynie kwotę do zapłacenia i cicho wypowiedziane „Proszę”, będące odpowiedzią na moje zachowanie. To jeden z niewielu mankamentów sklepu.