No to już muzeum mało odwiedzane.

Muzeum Chopinowskie jest ciekawym muzeum. Nie znajdziemy tu tradycyjnych gablot z muzealnymi eksponatami. Gabloty owszem są, ale okraszane są one interaktywnymi i multimedialnymi gadżetami przez co materia jest bardziej przyswajalna (przynajmniej dla młodzieży). Pomimo tego, że muzeum było otwarte dopiero przed tygodniem, nie mieliśmy najmniejszego problemu z nabyciem biletów wstępu (co prawda musieliśmy czekać ok 30 min, aby wejść). Czekanie umililiśmy sobie pijąc piwo w knajpie na przeciwko kas muzealnych (po drugiej stronie Tamki).

Muzeum należy do najnowocześniejszego i najlepszego w Polsce. Z zewnątrz nie zaskakuje niczym nadzwyczajnym. Mieści się w dość dziwnie skonstruowanym budynku. Dość się do niego można po dość wysokich schodach. Najpierw należy jednak zaopatrzyć się w bilety wstępu w kasie umieszczonej w osobnym pomieszczeniu na poziomie chodnika. Jest to dość niewygodne położenie. Zwiedzający wchodzi do bardzo ciepłego i dość przestronnego biura, w którym zakupuje bilety, po czym musi wyjść ponownie na zewnątrz, by po nieosłoniętych schodach dotrzeć do drzwi wejściowych do muzeum. W przypadku pogody, jaka była w dniu, w którym mi przyszło zwiedzać muzeum, w pełni ujawnione zostały wady takiego układu. Tak się złożyło, że było wówczas zimno, wietrznie i praktycznie przez cały czas padał deszcz. Podróż od kas do właściwego wejścia do muzeum nie była więc przyjemna. Przeżycia doznane w muzeum w pełni zrekompensowały początkowe nieprzyjemności. Sposób prezentacji wiedzy jest naprawdę zachwycający. Odbiega daleko od klasycznych instytucji tego typu. Zwiedzający ma do dyspozycji specjalną kartę elektroniczną, którą uruchamia różnego typu programy w muzeum. Zdecydowana większość wiedzy o najsłynniejszym polskim kompozytorze prezentowana jest bowiem w wersji elektronicznej. Obok standardowych muzealnych eksponatów, takich jak listy, zdjęcia czy zapisy nutowe, bardzo wiele wiedzy przynoszą komputerowe zasoby wiedzy. Poszczególne pomieszczenia poświęcone są określonym okresom życia Chopina. Każdy komputer niesie ze sobą inną porcję wiedzy. Dodatkową atrakcją są różne sposoby odsłuchiwania twórczości kompozytora. Część utworów można słuchać w specjalnych kabinach, część na specjalnych słuchawkach przy użyciu elektronicznej książki. Pomysły zrewolucjonizowania muzeum są znakomite. Nawet wady i niedociągnięcia nie powodują, że instytucja wypada gorzej niż znakomicie. Pojawiają się oczywiście błędy. Czasami karty nie działają. Komputery zawieszają się. Nie ma też możliwości swobodnego przewijania utworów w czasie odsłuchiwania. Czasami dochodzi do spięć, co odczuwają na swojej skórze niekiedy nawet sami zwiedzający. Mimo wszystko całkowita ocena pozostaje bardzo, bardzo dobra.