Życzę każdemu na stare lata takiej opieki. Ewa Szydek-Kot (opinia zmoderowana z uwagi na treść)

W Domu Pod Klonami moja mama przebywała z mniejszymi lub większymi przerwami 10 lat. Na początku jako samo poruszająca się osoba , potem o kulach i na wózku na koniec już niestety leżąca . Budynek i otoczenie są dostosowane do wszystkich pensjonariuszy. Szerokie korytarze wygodne pokoje każdy z balkonem , odpowiednio wyposażone łazienki . Na miejscu prowadzona rehabilitacja oraz opieka lekarza . Organizowane były różnego rodzaju uroczystości , koncerty , występy dzieci i zespołów muzycznych. . Urządzane są święta i inne uroczystości kościelne . . Jeszcze na uwagę zasługuje piękny i duży ogród , gdzie pensjonariusze i goście mogli przebywać . Od samego początku pobytu mama była otoczona opieką i troską . Chciałam podziękować Paniom opiekunkom siostrze oddziałowej (dane osobowe pracownika usunięte przez administratora - RODO) ,rehabilitantom, Pani właścicielce , załodze kuchni za pyszne posiłki i całemu personelowi . Dziękuje za lata opieki nad naszą mamą za wyrozumiałość , cierpliwość za troskę za miłość którą jej daliście . Dziękuje ,że w ostatnich dniach życia mamy była otoczona opieką . Jeszcze raz serdecznie dziękuję . Dorota

Widać, że pracownikom i dyrekcji zależy. Zależy im na tym, by było czysto, by posiłki były smaczne, by aktywizować starszych ludzi i wspierać ich w ostatniej drodze. Rehabilitacja na bardzo wysokim poziomie, humanitaryzm. Z całego serca polecam i dziękuję za to, co dla nas zrobiliście.

Polecam Państwu to miejsce bez wahania. Za ciepło, troskę, humanitaryzm i zrozumienie. Doświadczenie splata się tutaj z pasją zawodu.

Potraktowano nas poważnie, kompetentnie. Rozliczenia finansowe za dobę. Zwrócono nadpłatę. Pomoc tych ludzi jest olbrzymia.

Dom Pod Klonami to ośrodek, który reklamuje się jako miejsce pobytu dla seniorów, miejsce pobytu czasowe lub stałe. Ja w tym ośrodku odwiedzałam członka rodziny. W związku z tym przede wszystkim musiałam znaleźć informacje o lokalizacji ośrodka i w tym pomogła mi strona internetowa. Bardzo przejrzysta, utrzymana w ładnej kolorystyce. Na stronie podany jest adres i zamieszczona też jest mapka z drogą dojazdową. Dzięki tym wskazówkom z trafieniem nie miałam problemu. Dom znajduje się niedaleko drogi Kraków-Zakopane. Brak przy drodze jakieś informacji o jego lokalizacji, choć może po prostu nie zauważyłam. Kiedy zbliżałam się do domu zauważyłam zdecydowany mankament - brak jakichkolwiek drzew. Dzień akurat był bardzo upalny i zdecydowanie brakowało cienia. Budynek jest nowy, ładny, czysty, zadbany. Zaraz za wejściem znajdował się obszerny hall. Tam spotkałam jedną z pielęgniarek i zapytałam o wujka. Powiedziała mi, w którym pokoju mieszka. Na drzwiach znajdowało się nazwisko. Pokój był niewielki, ale ładnie i funkcjonalnie urządzony. Przy pokoju była łazienka, duża. Ponieważ znaczna część przebywających w ośrodku miała problemy z poruszaniem się lub poruszała się na wózkach, pomieszczenia były całkowicie dostosowane do ich potrzeb - szerokie przejścia, brak progów, windy. W pokojach co kawałek były przyciski przywołujące obsługę. Pokój można było umeblować wedle swojego gustu i tak właśnie miał umeblowany wujek. Pracownicy zwracali się do odwiedzających i pensjonariuszy uprzejmie i z szacunkiem. Obiad był podawany w jadalni, chyba że chory wolał jeść sam. Posiłek smaczny, lekkostrawny. W ośrodku znajdowała się biblioteczka, świetlica, kaplica, miejsca wypoczynkowe ze zwierzątkami - kanarkiem i rybkami. Z budynku był piękny widok na sąsiedni stok. W ośrodku jest też sala rehabilitacyjna, personel pilnuje zażywania lekarstw. W ogólnej sali jest telewizor, ale pacjenci mają lub mogą mieć telewizory w pokojach. Można też mieć komputer z internetem. Pobyt w ośrodku jest dość drogi, ponad 3000 miesięcznie.